Zarówno u podstaw zawodu inżyniera jak i menedżera leży działanie. Właściwe obydwie profesje są niczym innym jak czystym zbiorem usystematyzowanych (bądź też nieusystematyzowanych, to zależy od charakteru osoby) działań.
Każdą czynność podejmujemy z zamiarem wykonania lub osiągnięcia pewnego celu. Taką teorię działania człowieka – działania poprzedzonego zamiarem osiągnięcia celu – nazywamy prakseologią. (z greckiego práksis - działanie, czynność). Inaczej mówiąc prakseologia jest nauką o sprawnym, skutecznym działaniu.
Warto także wyjaśnić czym prakseologia różni się od etyki. Etyka obejmuje bardzo szeroki zakres zagadnień dotyczących, jak to trafnie ujął prof. Tadeusz Kotarbiński, godziwego postępowania. Prakseologia natomiast koncentruje się w większym stopniu niż etyka na zewnętrznych przejawach działalności. Przygląda się skuteczności podejmowanych czynności. Nie obca, badaczom nauki o sprawnym działaniu, pozostaje również psychologiczna (motywacyjna) i logiczno-koncepcyjna strona podejmowanych działań.
Wszelkie działania praktyczne są znane ludzkości od dawien dawna. I działania podejmowane przez człowieka od zarania dziejów są działaniami skutecznymi. Wyrazem tej skuteczności jest chociażby to, że ludzkość dzięki swej aktywności wyszła ze stanu pierwotnego i krok po kroku zmierza ku coraz większym osiągnięciom w różnych dziedzinach życia.
Prakseologiczne aspekty działalności inżyniera–menedżera. Prakseologiczne, czyli jakie? Inżynier–menedżer jest ewidentnie jednostką, która podejmuje dużo (jeżeli nie najwięcej) decyzji w czasie swej pracy zawodowej. Właśnie na podejmowaniu decyzji ich skuteczności i wpływie na losy otoczenia, skoncentrowano się w tym rozdziale.
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.